vrijdag 6 maart 2015

13/17 februari 2015 - Utrecht

Na Amsterdam, Rotterdam en Den Haag was het nu toch wel eens de tijd om ook de vierde grootste stad van 't land aan te doen. Ik heb wel langer 'verzuimd' grote steden aan te doen (blijkbaar waren de dorpjes en kleinere steden een stuk interessanter), maar nu lijkt dat toch wel van voorbijgaande aard te zijn. Voor Utrecht heb ik een degelijke wandeling gecreëerd van zo rond de 12 kilometer, waarvan bleek dat ik dit in twee dagen op moest gaan splitsen. Met zo veel reisjes krijg ik toch wel de indruk dat mijn indruk die ik had van een plaats toch na afloop toch iets voor wijziging vatbaar is, zo ook hier in redelijk grote mate.

Stadsgracht met Domtoren
Blik op de Singel

Meer foto's vind je HIER.

De route

De route was vrij eenzijdig: in plaats van vroeg in de ochtend weg om dan de hele dag onderweg te zijn, besloot ik om deze dagen omstreeks half 12 pas het huis te verlaten, om in Amsterdam op te stappen op de intercity naar Nijmegen, óf Maastricht. Toch niet de meest ideale toestand wanneer ik per sprinter (vanuit Zandvoort) Amsterdam binnenkom, want dat vraagt om een wachttijd van rond de 14 minuten. Exacte tijden van de dagen heb ik niet bijgehouden.

De wandelroute:

Hoewel ik deze dag in twee dagen liep, had ik een route voor één dag. Let wel: op deze kaart begon ik bij B en liep ik naar A. Ontwerpfoutje :) Ook moet ik erbij vertellen dat ik bij eindpunt 'A' de bus heb genomen om naar het station te komen. Op dit moment was deze halte die hier aangegeven staat (Sint Jacobsstraat) niet in gebruik, waardoor ik de halte erna (Rozenstraat) heb genomen.

Een beschrijving

Het grootste station van het land bevindt zich in het midden van het land: Utrecht Centraal. Net als met thuis eindigen met de bus in Zandvoort trek ik spoedig een vies gezicht bij het lezen van een advies om over te stappen in Utrecht Centraal. De eeuwige drukte in het midden van de eeuwige bouwput. Het station dat aansluit op een winkelcentrum en het station dat 14 bruikbare sporen aan knooppuntellende kent. Het is toch wel een begrip waar vroeg of laat iedereen mee te maken lijkt te krijgen bij het rondreizen door het land, of je moet steevast om willen rijden. Het station werd beroemd door zijn enorme blauwe klapperende bord. Dat werd vervangen door een LCD-scherm, maar ik ben dat LCD-scherm nergens tegengekomen tot grote teleurstelling. Tenminste niet zo stinkend als Amsterdam Centraal, dat dan weer wel, wil het nu ook weer niet een uitstraling geven van een stad die toeristen wil trekken. In tegendeel, dat "Wees welkom!"-gehalte is geenszins terug te vinden in de donkere, Namur-achtige uitstraling dat het heeft, vol chaos, herrie door verbouwingen en omleidingen. Dat wordt nog wat met de Tour de France dit dit jaar in Utrecht zal aanvangen.

Wat ik allemaal beleefd heb

Op dag 1 vertrok ik naar mijn gevoel veel te laat uit Zandvoort vertrok qua tijd dat ik mijn huis verliet, maar dat gevoel had ik ook toen ik in Haarlem geraakte: een intercity uit Amsterdam had vertraging, waardoor wij ook vertraagd werden. Tja, welke intercity wil nu voor een sprinter rijden? Dat is immers een garantie voor nóg meer vertraging en een nieuwe club boze reizigers. We kwamen ondanks de vertraging toch zo'n 1 minuut later aan dan voorzien in Amsterdam. Op Amsterdam kwam ik een oude bekende tegen, met wie het aangenamer tijddoden was dan enkel alleen, wachtend op de intercity naar Nijmegen.

In Utrecht voldeed ik het eerste deel met het voornemen om de rest ook af te maken en de Domtoren eens van dichtbij te bekijken (zover kwam de wandeling nog niet) en om verder op pad te gaan. Via een contact uit Italië ben ik in aanraking gekomen met het fenomeen Lindt, de chocolatier. Ik zag toevallig een vestiging van dat bedrijf staan in Utrecht, wat mij natuurlijk direct deed denken aan de - hoe zal ik dat netjes zeggen - diepe chocoladeliefhebber die dit contact is. Ik maakte deze ontdekking natuurlijk bekend via de chatweg, waarna ik teleurstelling heb gezaaid door erbij te vertellen dat ik er niet in ben geweest.

Eenmaal in Amsterdam was de trein naar Zandvoort net vertrokken, maar ik had geleerd dat wanneer deze trein 10 minuten moest gaan wachten in Haarlem, ik de intercity naar Den Haag Centraal kon nemen en daarmee diezelfde sprinter naar Zandvoor alsnóg kon halen! Vol hoop sprong ik de intercity naar Den Haag in, maar dit ideale scenario kwam in gevaar, want de trein vertrok maar niet in Amsterdam. Een vertraging van 5 minuten kon ik nog wel hebben, maar dit werden er meer en meer waarna dit sprookje als sneeuw voor de zon alweer verdwenen was. Uit pure teleurstelling verliet ik deze trein in Amsterdam Sloterdijk om dáár maar op de trein naar Zandvoort te wachten. Tot overmaat van ramp moest de trein naar Zandvoort weer eens 10 minuten langer gaan wachten in Haarlem door de kruisende goederentrein (die ik overigens nergens zag). Dat zal dan weer december 2015 omgetoverd worden in de nieuwe dienstregeling, maar daarmee is de reistijd nog steeds 25% langer dan gebruikelijk! Het is vrijdag de 13e vandaag zeker? Ja, dat was het toevallig wel ja.

Op dag 2 begon de rit iets vroeger, weliswaar nog steeds na tienen en met een SLT (net als op dag 1 overigens). Ik werd 'vergezeld' (als in, de medereizigers die op de stoeltjes naast mijn stoeltjes kwamen zitten) door een ouderwets ogende jongedame (ik schat haar niet ouder in dan 23) met een modieuze bril uit de jaren-'70, die de tijd verdeed met breien (ze had een iPhone, dat dan weer wel, in plaats van zo'n ding met draaischijf ervoor), die gezellig eens een dagje ging treinen met vaderlief die maar één arm leek te hebben, want een mouw van de lange jas was naar binnen gevouwen. Toen hij naar zijn telefoon zocht spotte ik toch nog een tweede arm die verborgen zat onder de jas. Dat scheelt toch weer een hoop als het enkel een blessure is.

Het stuk Amsterdam-Utrecht (dat voor mijn gevoel toch veel te lang duurt, net zoals het hele traject Amsterdam-Maastricht met alles ertussenin) was bezeten door drukte, maar ik had uit pure tactiek toch weer een plekje weten te krijgen door naast de WC te gaan zitten. Iemand kwam daar tegenover me te zitten, die gebruik ging maken van het toilet. Het was een wonder hoe deze man van enig formaat zich toch door het toiletdeurtje heen wist te krijgen en nog verwonderlijker en bewonderenswaardiger dat deze na afloop de toiletruimte vol leek te spuiten met deodorant of iets dergelijks om alle onaangename geurtjes te vaporiseren. Waarvan akte!

De terugweg was vrij teleurstellend qua snelheid. Ik kwam precies op zo'n slecht tijdstip aan dat ik de intercity gemist had en de eerstvolgende trein naar Amsterdam een sprinter naar Uitgeest was. Zo kortzichtig als ik was die dag en hoe hongerig ik ook nog eens was (zo-snel-mogelijk-naar-huis) stapte ik de sprinter in, in de ijdele hoop eerder aan te komen in Amsterdam dan de intercity die zo'n acht à tien minuten later zou aankomen. Dat werd een geduldpraktiserend ritje, waarna ik besloot om in Amsterdam Holendrecht de trein der traagheid te verlaten om het allemaal nog wat erger te maken en een nóg tragere trein der traagheid te nemen: de metro. Ik hoopte stiekem een ritje in die nieuwe metro te maken, maar ik had pech: de trein naar Isolatorweg (via Sloterdijk dus) was een oude CAF-metrotram-achtige-bak die me niet veel enthousiaster kon maken. Ik besloot in Amsterdam Bijlmer-ArenA deze metro te verlaten om daar over te stappen op de metro naar Amsterdam Centraal en daar kwam zowaar het nieuwe materieel gelijk aan. Het zijn mooie dingen geworden toch, een stuk langer dan de vorige en een stuk toegankelijker. Tenminste zonder vernederende vertraging in Haarlem kwam ik op tijd in Zandvoort weer aan.

De beoordelingen

Utrecht krijgt van mij drie sterren, en dat is toch wel weer aan de lage kant. Het heeft me niet bijzonder veel kunnen bekoren als toeristisch oord zijnde, dat mensen aan zou moeten trekken om bekend te worden als vakantiebestemming. Het is gewoonweg geen vakantiebestemming en dat zal het heel moeilijk ooit worden, met uitzondering op de dagjesmensen naar het Spoorwegmuseum of een theater o.i.d. na. Daar zal het niet bouwputterig meeer moeten zijn (alles rondom het centrum lag immers helemaal open!) en het station er een stuk uitnodigender geworden moeten zijn dan deze 'zo alles maar even neergezet voor de toegankelijkheid omdat hier toevallig veel reizigers moeten over- of uitstappen'-kwaliteit.

Het leesvoer

Nog steeds De Siciliaanse Opera van Andrea Camilleri. De volksschouwburg is zo goed als afgebrand, de hoofd-rechercheur doet het met een slachtoffer van de brand, een edele raakt dronken en maakt alles en iedereen belachelijk over de opera en door de opera, complotten herrijzen en uiteindelijk weet iedereen dat die opera er nooit had moeten komen, op de organisator na. Het begint nu toch wel vormen aan te nemen waarin het verhaal wel op zijn plaats valt en sarcasme nog prominenter de boventoon gaat spelen in het door corruptie gevoede wereldje op het eiland der maffia.

2 opmerkingen:

  1. Mooi verslag en verhaal :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zou Utrecht toch een halve ster meer willen geven vanwege de werfkelders aan de grachten in de binnenstad

    BeantwoordenVerwijderen